Ντόρα Μπακογιάννη: Ο μάρτυρας υπεράσπισης είναι εν δυνάμει «τρομοκράτης»

Στο κομματικό πανηγυράκι της Νέας Δημοκρατίας, που ονομάσανε Εθνική Συνδιάσκεψη, η πρόσφατα επανακάμψασα Κα Ντόρα Μπακογιάννη, στο μένος της ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε ότι 5 από τα 19 μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης της 17Ν. Το σημείο αυτό της ομιλίας το προβάλανε όλα τα ΜΜΕ, με «ευαισθησία» λόγω «του προσωπικού της προβλήματος».

Η διαφαινόμενη ταύτιση του μάρτυρα με τον κατηγορούμενο και πολύ περισσότερο η απειλή ότι αν πας για μάρτυρας υπεράσπισης μπορεί να ταυτιστείς με την κατηγορία, ή ακόμα ότι σε αυτές τις δίκες δεν πρέπει να υπάρχουν μάρτυρες υπεράσπισης και το κράτος να αποφασίζει μόνο του καταδικάζοντας όποιον θεωρήσει ως ύποπτο, όλα αυτά θεωρήθηκαν αυτονόητα και δημοκρατικά! Κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ!

Η Κα Μπακογιάννη μαζί με τον πατέρα της, τον Χρυσοχοϊδη, την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ κ.α, το καλοκαίρι του 2002, ήταν οι οργανωτές της ενορχηστρωμένης επίθεσης, με την αμέριστη βοήθεια των ΜΜΕ, με πρόσχημα την «τρομοκρατία», ενάντια σε όποιον αμφισβητούσε την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η πολιτική και συνδικαλιστική δράση στο εργατικό κίνημα ακόμα και η αντιχουντική πάλη μπήκαν στο στόχαστρο του κράτους οργανώνοντας, ένα τρομοκρατικό κυνήγι μαγισσών, ενοχοποιώντας και ποινικοποιώντας κάθε δράση. Το κράτος σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με τα ειδικά δικαστήρια, τους τρομοκρατικούς «αντιτρομοκρατικούς νόμους» προσπάθησε τότε να υποτάξει το κίνημα με τον φόβο και την απειλή της κατηγορίας. Το κλίμα ζόφου και καχυποψίας μαζί και οι συνωμοσίες του κράτους ανατράπηκαν με τις μαζικές κινητοποίησεις στους δρόμους. Αποφασιστική σημασία, για το σπάσιμο του κλίματος, ήταν η μαζική παρουσία μαρτύρων υπεράσπισης. Πάνω από 300 μάρτυρες υπεράσπισης , συνδικαλιστές, αγωνιστές του εργατικού-λαϊκού κινήματος, διανοούμενοι, καθηγητές Πανεπιστημίων και μέλη αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, μαζί και του ΕΕΚ, έδωσαν το παρόν. Αυτοί συγκέντρωσαν το μίσος του κράτους, προσπάθησαν να τους τρομοκρατήσουν με απειλές και παρακολουθήσεις. Αυτό το μίσος εκφράζει και τώρα η Κα Μπακογιάννη με την επίθεση στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επίθεση αυτή δεν εκφράζει μόνο τις παρούσες ανάγκες της Ν.Δ για την αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μια προσπάθεια να πάρει «το αίμα της πίσω» από το παρελθόν, αλλά μια προετοιμασιά για το μέλλον. Το αστικό κράτος, στο όνομα μιας νέας τρισχειρότερης «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», σε συνθήκες χρεοκοπίας, έχει ανάγκη να απειλήσει, να τρομοκρατήσει τον λαό ώστε να αποδεχτεί μέσα σε κλίμα φόβου την έλλειψη και των πιο στοιχειωδών όρων επιβίωσης. Αυτές τις ανάγκες εξυπηρετεί και η αναφορά της Μπακογιάννη και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη από το κίνημα της εργατικής τάξης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οργανικά ανίκανος να απαντήσει σε τέτοιες επιθέσεις, το επαναστατικό κίνημα πρέπει να προετοιμαστεί να δώσει τις απαντήσεις πολιτικά, μαζικά και στους δρόμους.

Γρ. Δαφνής

www.eek.gr

Μαύρο τις φοιτητικές παρατάξεις της Τρόικας Στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΕΑΑΚ στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

Μαύρο τις φοιτητικές παρατάξεις της Τρόικας

Στηρίζουμε-ψηφίζουμε ΕΑΑΚ στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

Οι φοιτητικές εκλογές της 16ης Μάη στα ΑΕΙ και ΤΕΙ γίνεται σε συνθήκες άνευ προηγουμένου κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος και συνολικά του καπιταλισμού.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, οι δύο μεταπολιτευτικοί πόλοι της αστικής εξουσίας, μαυρίστηκαν και στις κάλπες από τους εργαζομένους και τη νεολαία που αντιμετωπίζουν τη χρεοκοπία των ζωών τους από τις κυβερνήσεις, την Τρόικα και τα Μνημόνια τους, ενώ κανένα άλλο διάδοχο σχήμα δε φαίνεται να μπορεί να τους αντικαταστήσει.

Οι βίαιες συνέπειες της χρεοκοπίας του καπιταλιστικού συστήματος αφορούν ολόκληρη την εκμεταλλευμένη και καταπιεσμένη νεολαία η οποία ενώνεται στην κοινή (μη) προοπτική της μαζικής ανεργίας και της ελαστικής εργασίας.

Οι φοιτητές μαζί με ολόκληρη τη νεολαία ζουν ένα απόλυτο κοινωνικό αδιέξοδο που τους καταδικάζει το σύστημα στην κρίση του.. Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας απειλούνται με κατάρρευση των πιο στοιχειωδών υλικών όρων λειτουργίας τους, ακόμα και με κλείσιμο. Το “κούρεμα” των αποθεματικών των πανεπιστημίων μέσω του PSI  σπρώχνει ακόμα περισσότερο τις σχολές  στη διάλυση, το λουκέτο και την ερήμωση που έχουν οδηγήσει η ραγδαία μείωση της κρατικής χρηματοδότησης.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ντόπιων και διεθνών τοκογλύφων, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων μέσα στις σχολές, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, οι εκπρόσωποι των μαυρισμένων πρώην μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πρέπει να μαυριστούν μαζικά από τους φοιτητές τη 16^η του Μάη. Καμία άφεση δεν πρέπει να δοθεί στους πρώην γαλαζοπράσινους φοιτητοπατέρες που φορούν το μανδύα του ανεξάρτητου για να επιβιώσουν πολιτικά μέσα στις σχολές.

Η νεολαία που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών ολόκληρου του εργατικού και λαϊκού κινήματος τα τελευταία δύο χρόνια πρέπει να οργανώσει την πάλη για την επαναστατική ανατροπή των κυβερνήσεων, του κράτους και του σαπισμένου τους συστήματος, για την αναδιοργάνωση της παιδείας και της κοινωνίας από τη νεολαία και την εργατική τάξη σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.

Η 16^η Μάη είναι μονάχα μια στιγμή αυτού του πολέμου. Η μόνη διέξοδος από τη χρεοκοπία απαιτεί την έξοδο από το έδαφος του χρεοκοπημένου καπιταλισμού. Κανένας ενδιάμεσος δρόμος δεν μπορεί να υπάρξει. Το χρέος των τραπεζών που μας πνίγει πρέπει να διαγραφεί, οι τράπεζες και οι βασικοί πυλώνες της οικονομία να εθνικοποιηθούν χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση και να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ στα πλαίσια της πάλης του προλεταριάτου στην Ευρώπη για τη διάλυση της ΕΕ και τις ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτείες της Ευρώπης.  Η επιβολή αυτών των  μέτρων απαιτεί τη χρήση των μεθόδων και των μέσων της προλεταριακής επανάστασης, την κατάκτησηντης εξουσίας από το προλεταριάτο και τη σοσιαλιστική διέξοδο από τον καπιταλισμό. Καμία άλλη κυβέρνηση, “αριστερή” ή “λαϊκή” στα πλαίσια του καπιταλισμού (εντός ή εκτός ΕΕ), δεν μπορεί να σώσει το λαό από τα δεινά της καπιταλιστικής χρεοκοπίας. 

Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, η νεολαιίστικη οργάνωση του ΕΕΚ-Τροτσκιστές, την ίδια στιγμή που τάσσεται υπέρ της ταξικής ενότητας στη δράση, ξεκαθαρίζει πως αυτή η ενότητα δεν  πρόκειται να φέρει αποτελέσματα αν δεν σφυρηλατηθεί από την πολιτική ανεξαρτησία ολόκληρης της εργατικής τάξης και της νεολαίας από την αστική και μικροαστική τάξη.

Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να παίξει κρίσιμο ρόλο στο συντονισμό και την ενότητα στη μάχη ενάντια στους καπιταλιστές, τα μνημόνια, τη δυστυχία και την απελπισία.

·         Μαύρο στις φοιτητικές παρατάξεις της Τρόικας  ΔΑΠ ΠΑΣΠ και ψευτο-ανεξάρτητων

·         Όχι στην διάλυση των ΑΕΙ – ΤΕΙ

·         Για την αναδιοργάνωση της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες σοσιαλιστικές βάσεις

·         Για μια παιδεία της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης και τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό

Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας - ΕΕΚ

Μια πρωτη ανακοινωση του Πολιτκου Γραφειου του ΕΕΚ

Εκλογές 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥ ΕΕΚ

Η οργή του λαού ξέσπασε και στις κάλπες, σαρώνοντας το παλιό αστικό πολιτικό σκηνικό του «δικομματισμού», μαυρίζοντας  άγρια την τρόϊκα ΕΕ/ ΔΝΤ/ Ευρωπαϊκής Κεντρικής  Τράπεζας, τα μνημόνια της, τα κόμματά της, τις κυβερνήσεις της, προκαλώντας σεισμό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο σύνολο της ΕΕ και της ευρωζώνης κι  επιδεινώνοντας την  πολιτική και οικονομική της κρίση.

Το λαϊκό τσουνάμι εκτίναξε στα ύψη ένα κόμμα της Αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ, στην δεύτερη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην χώρα, στην πρώτη θέση στην πρωτεύουσα και τις εργατικές συνοικίες της, στο Λεκανοπέδιο, στην Θεσσαλονίκη, σε μια σειρά από πόλεις, ενώ δυνάμωσε συνάμα, σε μικρότερο βαθμό,  τα άλλα αριστερά κόμματα, μαζί και το ΕΕΚ.  Το τσουνάμι, όμως, αυτό έφερε στον αφρό και στην Βουλή και τα σκουπίδια της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, το φίδι που ζεσταίνει στον κόρφο του το σαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα.

Η μαζική υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνει την στροφή προς τα αριστερά ενός μεγάλου τμήματος του  βυθισμένου στην κοινωνική δυστυχία κι αγανακτισμένου λαού που προσελκύστηκε ιδιαίτερα από τα καλέσματα για ενότητα της Αριστεράς και μια εναλλακτική πρόταση αριστερής κυβερνητικής εξουσίας.

Αντίθετα, το σταλινικό ΚΚΕ, έδιωξε λαϊκό κόσμο με την γραφειοκρατική του αλαζονεία και την εχθρότητά του σε ό,τι αριστερό δεν μπορεί να ελέγξει, ενώ η πρότασή του για εργατική-λαϊκή εξουσία παρέπεμπε τον πεινασμένο κι εξαθλιωμένο λαό στο μακρινό κι αόριστο μέλλον, όταν οι περιβόητοι ( εκλογικοί κατά κύριο λόγο) «συσχετισμοί» θα γίνουν ευνοϊκοί για το μοναστήρι του Περισσού. Ήταν, αναπόφευκτο, έτσι, να «κολλήσουν» και εκλογικά, να χάσουν ακόμα και την παραδοσιακή τους τρίτη θέση ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα, να κατρακυλήσουν στην πέμπτη θέση, πίσω και από τον ακροδεξιό Καμμένο, κατηγορώντας συνάμα τον ίδιο τον λαό για τις «αυταπάτες» που είναι ανίκανοι να του διαλύσουν.

Η καθεστωτική κρίση, η κρίση πολιτικής εξουσίας κορυφώνεται την ίδια στιγμή που η οικονομική κρίση  κλιμακώνεται στην χώρα μας, στην Ευρώπη και διεθνώς. Το ζήτημα της εξουσίας έχει τεθεί μπροστά στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Δεν μπορεί να αφεθεί στο αόριστο μέλλον, όπως κάνει το ΚΚΕ ή, με την μεσοβέζικη στάση της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  Δεν μπορεί να λυθεί με μια «αριστερή» κυβέρνηση  α λα ΣΥΡΙΖΑ που θα παραμένει μέσα στο αστικό καθεστώς και στην αρπάγη της ΕΕ αλλά μόνο με την ανατροπή του κλυδωνιζόμενου καθεστώτος του κεφαλαίου από τις λαϊκές μάζες, αυτο-οργανωμένες στα δικά τους όργανα πάλης και εξουσίας, με την εργατική εξουσία και μια επαναστατική εργατική κυβέρνηση, με την κοινή πάλη όλων των εργαζομένων της Ευρώπης ενάντια στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, για μια κόκκινη σοσιαλιστική Ελλάδα σε μια κόκκινη σοσιαλιστική Ευρώπη.

Η ώρα της κοινωνικής επανάστασης πλησιάζει. Για να την πνίξει στο λίκνο της, ο καπιταλισμός  κινητοποιεί  την κοινωνική σκόνη που δημιουργεί η κρίση και φτιάχνει τις συμμορίες των νεοναζί. Δεν θα αφήσουμε να μας τρομοκρατήσουν τα κλούβια  «χρυσά αυγά» του συστήματος. Ο φασισμός δεν θα περάσει! Το οργανωμένο και συνειδητοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, μπορεί και πρέπει να συγκροτήσει ένα ισχυρό Ενιαίο Μέτωπο και να τους συντρίψει, εξαλείφοντας συνάμα τα κοινωνικά αίτια που γενούν το φασιστικό τέρας.

Το ΕΕΚ ευχαριστεί όλα τα μέλη και τους υποστηρικτές του που δώσανε την δύσκολη και σημαντική αυτή μάχη. Ήταν ένα επαναστατικό σχολείο για τις επερχόμενες μάχες και προπαντός για  την επερχόμενη ιστορική αναμέτρηση. Στηρίξτε, οργανωθείτε, παλέψετε με το ΕΕΚ-Τροτσκιστές!

7 Μαΐου 2012

Κοκκινη Πρωτομαγια, ταφος για τ' αφεντικα: ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ (φωτο απο τη σημερινη ανεξαρτητη συγκεντρωση)

Το ΕΕΚ στο Βολο συμμετειχε στην ανεξαρτητη(απο γραφειοκρατες, εργοδοτικους και ξεπουλημενους) συγκεντρωση και πορεια που διοργανωθηκε μετα απο ανοιχτη συνελευση για τη διοργανωση της πρωτομαγιας. Η πορεια εκανε σταση στο Ταχυδρομειο, οπου διαβαστηκε το παρακατω κειμενο μνημης και τιμης στους νεκρους της εργατικης ταξης, στους νεκρους μας. Μετα το κειμενο ακολουθουν φωτογραφιες.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2012

Ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη, είναι ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία

Στη πόλη της μαζικής ανεργίας και της ραγδαία αυξανόμενης φτώχιας και ανέχειας, των κλειστών εργοστασίων, των απλήρωτων εργατών, στη πόλη που ιδρύθηκε το 1908 το πρώτο εργατικό κέντρο όλης της Ελλάδας, στο ιδρυτικό καταστατικό του οριζόταν στο άρθρο 29 ότι «Το Εργατικόν «Κέντρον» θα έχη ως επίσημον εορτήν του την 1^η Μαϊου».

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Είναι αυτός ο ξεσηκωμός του 1886 στο Σικάγο που κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων.

Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης. Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ.. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.
Για την βομβιστική επίθεση των αγνώστων, 4 πρωτοπόροι εργάτες απαγχονίστηκαν στη χώρα της απεριόριστης δημοκρατίας.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη.

Οι νεκροί του Βόλου

Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την ιστορία μας, τη λήθη που θέλουν να μας επιβάλλει η αστική προπαγάνδα. Ότι χάθηκε σε δυο χρόνια μνημονιακής καταστροφής είχε κερδηθεί με αίμα και πόνο: μισθοί, συντάξεις, δώρα πάσχα, χριστουγέννων, καλοκαιρινές άδειες, επιδόματα, παροχές υγείας παιδείας, στέγης. 

Από τις αρχές του 20ου αιώνα οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και η μεγάλη φτώχεια, θα οδηγήσουν σε μια σειρά μαζικών απεργιών και βίαιων συγκρούσεων, όπου η εργατική τάξη θα μετρήσει δεκάδες αιματηρές απώλειες. 

Οι καπνεργάτες του Βόλου θα πρωτοστατήσουν σε όλες τις συγκρούσεις της εποχής (1909, 1911 με κατάληψη της εκκλησίας της Ανάληψης,, 1915, 1921) με κορύφωμα την αιματηρή εξέγερση του 1936. 

Σχεδόν σε όλες αυτές τις περιόδους των εργατικών διεκδικήσεων τα αιτήματα και οι αιτίες ήτανε πάντα ξεκάθαρες: καθιέρωση του 8ώρου, εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας (η φυματίωση θέριζε κυριολεκτικά τους καπνεργάτες).

Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς τους αγώνες της εργατικής τάξης του Βόλου όταν στις 15 Φλεβάρη 1921 οι μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια και ιδιαίτερα του αλευριού, οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις με τη οργανωτή την Πανεργατική Ένωση Βόλου με περισσότερους από 15 χιλιάδες εργάτες.

Όπως και σήμερα αλλά και σε κάθε μας κινητοποίηση από το Δεκέμβρη του 2008, έτσι και τότε, τη νύχτα της απεργίας δύο λόχοι στρατού αφού έλαβαν θέσεις μάχης με τη συνδρομή της αστυνομίας συνέλαβαν στα σπίτια τους πιο πρωτοπόρους εργάτες, τους φυλάκισαν και τους βασάνισαν φρικτά. Σύμφωνα με την «Εργατική», «τα μαρτύρια της ιεράς Εξετάσεως δεν μπορεί να ήταν πιο φρικτά».  

Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τους δολοφονημένους από στρατιώτες και  χωροφύλακες μακρινιτσιώτες Πέτση και Ζωιτόπουλο το 1929 όταν κατέλαβαν το κοινοτικό δάσος που εκμεταλλευόταν ο τσιφλικάς Σαμσαρέλος.

Όμως η αιματηρή χρονιά του ’36 θα αρχίσει με συνεχόμενες απεργίες και συνεχείς.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το ματοκύλισμα του Μαϊου στη Θεσσαλονίκη το 1936, γεγονότα που οδήγησαν και σε μεγάλες απεργιακές εκδηλώσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα μαζί και στο Βόλο αλλά η οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος οδήγησε στο πραξικόπημα της 4^ης Αυγούστου με το Μεταξά που έφερε νέα δεινά στην εργατική τάξη.

Η Πρωτομαγία του 1936 στο Βόλο ήταν μεγαλειώδης κι έγινε στο χώρο του Τσιμπούκη. Στις 13/5/36 κηρρύσσεται πανελλαδική απεργία για τα αιματηρά γεγονότα της Θεσσαλονίκης.

Ήδη από τις 7 Μάη η πόλη του Βόλου ήταν στρατοκρατούμενη. Μπροστά μπαίνουν οι καπνεργάτες ζητώντας αυξήσεις, 8ωρο, εξομοίωση των μισθών μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Στις 2 Ιούνη 1936, 51 οργανώσεις αυτοκινητιστών κατεβαίνουν σε απεργία. Η Ένωση Ανεξάρτητων Εργατικών Σωματείων καλεί επίσης σε απεργία σε συμπαράσταση στους υφαντουργούς και τους εργάτες μετάλλου που απεργούσαν.

Στις 9 το πρωί οι εργάτες συγκεντρώνονται στα γραφεία του εργατικού κέντρου στην οδό Δημητριάδος, τα μέλη των Ανεξάρτητων Σωματείων, υφαντουργοί, μεταλλεργάτες. Επικεφαλής ομάδας απολυμένων εργατών του Ματσάγγου πάνε στο εργοστάσιο και αξιώνουν την απελευθέρωση συναδέλφων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα καθώς στις πόρτες του εργοστασίου διοχετεύεται ρεύμα και δεν μπορούν να βγουν έξω από το εργοστάσιο. Οι χωροφύλακες έχουν κυκλώσει το εργοστάσιο, ζητάνε ενισχύσεις. Όλη η δύναμη της χωροφυλακής φτάνει επί τόπου με επικεφαλής το διοικητή Παγώνη, το διοικητή ασφάλειας Γρεβενίτη και τους διοικητές όλων των αστυνομικών τμημάτων, ο εισαγγελέας Φραγκούλης, ο αντιεισαγγελέας Σκρέκας, ο φρούραρχος συνταγματάρχης Λερπέας, επικεφαλής τάγματος πεζικού και δίνεται η διαταγή εκφοβισμού με πυροβολισμούς στον «αέρα». 

Όμως το όπλο των στρατιωτών και των χωροφυλάκων όπως λέει και το σύνθημα «είναι μαγικό, ρίχνει στον αέρα και βρίσκει στο ψαχνό».

Τραυματισμένος πέφτει ο 20χρονος Γιώργος Μαραγκόπουλος, υπάλληλος καταστήματος του Οικονομόπουλου, την ώρα που κατέβαζε τα ρολά του καταστήματος.

Οι σκορπισμένοι εργάτες συγκεντρώνονται στα γραφεία του εργατικού κέντρου αλλά σε όλους τους δρόμους βρίσκονται πάνοπλες δυνάμεις χωροφυλακής με επικεφαλής του διοικητή του Ά τμήματος, ανθυπασπιστή Τριανταφύλλου. Με τα πρώτα βήματα οι εργάτες δέχονται ομοβροντία πυρών.

Νεκρός πέφτει ο Νίκος Μπουμπατζής 32 χρονών, ράφτης και τραυματίζονται άλλοι εφτά, οι 5 πολύ σοβαρά.

Το νεκρό Μπουμπατζή οι εργάτες τον μεταφέρουν στα γραφεία του εργατικού κέντρου, όπου καταφθάνει ισχυρή δύναμη χωροφυλάκων, παίρνει το νεκρό και σφραγίζει τα γραφεία και στις 5 το πρωί της επομένης η χωροφυλακή θάβει το νεκρό μ΄ ένα παπά χωρίς να επιτρέψει στις αδελφές του να παραβρεθούν στη κηδεία.

Αυτοί που μας λένε ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και δεν γίνεται τίποτα και με δεκάρικους αγωνιστικούς λόγους κρύβουν τη προδοσία τους προς τη τάξη τους, αυτοί που καταδικάζουν κάθε εργατικό αγώνα για να προασπίσουν «το δημοκρατικό δικαίωμα και στην εργασία και στην απεργία», που ανέχονται τα ΜΑΤ στις πύλες των εργοστασίων, συντάσσονται με το σύνδεσμο βιομηχάνων Θεσσαλίας σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα των απεργιακών αγώνων, αυτοί που δεν βλέπουν το μέλλον τους έξω από το καπιταλισμό και γονατίζουν σε υπουργούς και βουλευτιλίκια, αυτοί που μας λένε ότι ο κόσμος δεν ακολουθεί, πότε πραγματικά οργάνωσαν έναν πραγματικό αγώνα που να ανταποκρίνεται στις σημερινές εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες που βιώνει κάθε εργαζόμενος, άνεργος, νέος, συνταξιούχος;  

Θυμούνται οι κόλακες των βιομηχάνων, ότι κάτω από εξαιρετικά δυσμενέστερες συνθήκες, μέσα στη κατοχή, στις 24 & 25 Μαρτίου 1942 κηρύχτηκε πανεργατική και πανυπαλληλική απεργία που έληξε στις 21 Απρίλη, η πρώτη απεργία μέσα στη κατεχόμενη από τους φασίστες Ευρώπη;

Θυμούνται ότι στις 5 Μαρτίου του 1943 ξεκίνησε απεργία διαρκείας 27 ημερών που ματαίωσε το διάταγμα για την πολιτική επιστράτευση που ήθελαν να επιβάλλουν οι φασιστικές δυνάμεις προκειμένου να μεταφέρουν εργατικό δυναμικό στην πολεμική τους βιομηχανία στη Γερμανία, και ότι ήταν η μοναδική πετυχημένη περίπτωση σε όλη τη κατεχόμενη Ευρώπη;

Πως θα αντιμετωπίσουμε τους νέους γερμανοτσολιάδες, εθνοπατριώτες και φασίστες της χρυσής αυγής, αυτούς που θέλουν να μας βάλουν σε νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να εκδώσουν νέα διατάγματα μεταφοράς εργατικού δυναμικού, είτε πρόκειται για έλληνες ή μετανάστες όταν το Εργατικό  Κέντρο Βόλου ευθυγραμμίζεται με τις ανακοινώσεις τους για το θέμα της χαλυβουργίας ή κάποιοι άλλοι τους υποδέχονται εκεί με δάφνες και στεφάνια;

Ποιοι είναι οι νέοι Μακρήδες και Θεωδορίδηδες του σημερινού εργοδοτικού και αστικού κρατικού συνδικαλιστικού που θέλουν να μας πείσουν ότι τίποτα δεν γίνεται και το χάος που έχει επιφέρει η καπιταλιστική κρίση είναι νόμιμο και οι απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις για ότι μας ανήκει είναι παράνομο;  

Όχι, δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.

Αγωνιζόμαστε για την ιστορική μνήμη ως αναγκαία προϋπόθεση των αγώνων του σήμερα, σε μια εποχή που θέλουν να μας επιβάλλουν το ζόφο, τη κατάθλιψη και το φόβο.

Εμείς όμως ζούμε στην εποχή των μεγάλων ελπίδων.

Ένα φάντασμα πλανιέται: των εργατών, των φτωχών των απόκληρων και των καταπιεσμένων για μια κοινωνία καθολικής χειραφέτησης, χωρίς ταξική εκμετάλλευση, καταπίεση, φτώχια, συσσίτια, άστεγους, καταθλιπτικούς  κι εξαθλίωση.

Δεν ζητάμε κάτι. Ζητάμε τα πάντα!

Ζήτω η κόκκινη Πρωτομαγιά!

Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας!

Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι εξέγερση και πάλη

ΒΟΛΟΣ 1 ΜΑΗ 2012